Provence vakantie.
De formule: Familie (meestal Engels, omdat ze de buren aan de overkant van het kanaal zijn), genoeg van het stadsleven, eerder op vakantie geweest in Frankrijk, hun huis verkopen (als ze er een te verkopen hebben) pakken zichzelf, kinderen en dieren in hun enige voertuig, en zonder concrete werkgelegenheidsvooruitzichten, plus nauwelijks (indien aanwezig) Franse taalvaardigheden, beginnen hun (hopen ze) meer dan een jaar in provence Frans reisavontuur.
Hoewel deze “Tour de France duidelijk romantisch is, is het ook niet erg realistisch. Sommige van de starry eyed immigranten maken het echter werken. Anders zouden er geen boeken in dit genre zijn. Rechts?
Sommigen zouden kunnen beweren dat het altijd zonnige beeld dat deze boeken van het Franse leven schilderen, met name het Franse plattelandsleven, ontevreden stadsgenoten verleidt en hen ervan overtuigt dat ondanks de obstakels ook zij op de een of andere manier hun droomhuisje aan de Franse Rivièra kunnen vinden.
Het grote struikelblok voor de meesten die vandaag naar Frankrijk verhuizen, is het struikelblok dat zij het minst beschouwen. De Franse taal. Vooral Franse grammatica. Als de toekomstige immigranten zelfs maar een paar Franse lessen hebben gehad, zal dit overduidelijk zijn.
De communicatie nog ingewikkelder maken is het feit dat Franse woorden en zinnen een geslacht hebben. Dat betekent dat levenloze objecten – zoals een vork of een boom – mannelijk of vrouwelijk zijn. Absoluut een concept dat even wennen is als je uit een land komt waar alles wat niet leeft geen geslacht heeft. N’est ce pas?
En dan is er iets dat elk land heeft. Wat de mensen van elk land haten. Bureaucratie. Bureaucratie. En Frankrijk heeft meer dan genoeg om zelfs zijn eigen inboorlingen te verwarren en te vertroebelen. Je kunt je dus de moeilijkheid voorstellen (op zijn zachtst gezegd) dat niet-Franse gezicht. Niet-Franstaligen hebben eerlijk gezegd geen kans om zich een weg te banen door deze papieren achtervolging.
Je hebt overal een vergunning voor nodig. Maar die vergunning krijg je niet op één plek. Nee. Dat zou te logisch en handig zijn. U moet eerst op één locatie een vergunningsaanvraag indienen. Ga dan naar een ander om het te laten stempelen. En dan,( ja het is zo erg), ga naar een ander om het af te leveren.
Maar wacht, er is meer! Ervan uitgaande dat uw papier niet in een bureaucratisch “zwart gat” valt dat nooit meer te zien is, kunt u onnoemelijke weken wachten voordat u het eindelijk ontvangt. En als je onvoorzichtig genoeg was geweest om blauwe inkt te hebben gebruikt in plaats van zwarte, ben je terug waar je begon.
Deze “koude douches” van elke dag Franse realiteit zal, zonder twijfel, uw Franse droom doordrenken. Meestal, als het te laat is. Wanneer je de stap hebt gezet en nu zowel de frustraties als het plezier kunt ervaren.